Prins Marc XXXV
Mijn naam is Marc Servaas, ik ben al weer 16 jaar getrouwd met Yvonne, samen hebben we twee mooie dochters Rachel (9) en Amber (6). Ik ben in Driebergen Rijsenburg geboren en getogen als jongste zoon van wijlen oud Prins Hans en als jongste broer van oud Prins Lucas. Het carnavallen bij de Sparrenarren is mij dan ook met de paplepel ingegoten. De afgelopen jaren mocht ik reeds een keer adjudant zijn en is mijn vrouw een keer prinses geweest. Bovendien ben ik vele jaren gewaardeerd lid geweest van de Gildenraad en het Gilde.
Mijn hele leven staat in het teken van eten en drinken. Mijn eerste leerschool was gedurende vele jaren de oude Prinsenburght cq het Paulushuis op Rijsenburg. In 1992 heb ik Bourgonderie De Reiziger geopend, mooi centraal gelegen in ons dorp. Na 11 intensieve en succesvolle jaren heb ik afscheid genomen van de Bourgonderie, inmiddels run ik samen met Bjorn van de Poel Brasserie Brocante.
Met mijn overige hofgangers, allen van het fantastische bouwjaar 1962, heb ik inmiddels een 42 jarige relatie. Met mijn prinses ben ik opgegroeid in het Rijsenburgse deel van onze gemeente, samen met mijn adjudant heb ik vanaf de oprichting gesport en gebouwd bij Rugbyclub de Pink Panthers. De club waar ook de Sparrennarren een onderdak hebben gevonden, een clubhuis waar ik me meer dan thuis voel.
Prinses Marleen
Mijn naam is Marleen de Zeeuw-van Benschop. In 1962 geboren te Rijsenburg waar ik tot mijn 24e met veel plezier heb gewoond. Ik ben 21 jaar getrouwd met Gerard de Zeeuw, zoon van oud Prins Leo en wij hebben twee knullen van 17 (Geoffrey)en 15 (Matthew) jaar, die hun voetsporen hebben liggen bij de Sparrakkers resp. als Prins Geoffrey en Sparrakker Raad van Elf lid Matthew. Met ons gezin wonen we alweer 19 jaar, met veel plezier, in het buurdorpje Austerlitz, de roots blijven echter in Driebergen.
Zelf ben ik op mijn 14e als dansmarieke toegetreden tot de Sparrenarren, na deze taak heb ik door de jaren heen verschillende functies vervuld binnen de club, van trainster van de dansmariekes, Hoofd Sloof van de Sparrakkers en op dit moment secretaris van de Sparrenarren.
In het dagelijks leven ben ik naast huisvrouw, gastvrouw bij een medisch marktonderzoekbureau in Maarn waar ik verantwoordelijk ben voor de facilitaire organisatie rondom marktonderzoeken, hetgeen ik met veel plezier doe.
Marc en Ton zijn al mijn vriendjes vanaf de kleuterschool en door de jaren heen hebben we gezamenlijk met onze partners deze vriendschap fantastisch in stand kunnen houden. Naast de Valkenheuvelschool, RK St. Petrus Banden, Het Paulushuis en de Sparrenarren loopt ook Rugbyclub The Pink Panthers als een rode draad door de gezinnen van ons alle drie. Mijn gezin is iets later bij de rugby aangeschoven maar de betrokkenheid is er nu niet minder om. Mooi is te zien dat er tussen De Sparrenarren en The Pink Panthers ook een verwevenheid is ontstaan. Zo komen alle lijntjes weer tot elkaar en bouwen we voort aan vriendschap.
Adjudant Ton
Mijn naam is Ton Verheul en ook ik ben in 1962 geboren in het prachtige Driebergen Rijsenburg. Ik ben alweer ruim 19 jaar getrouwd met Angèle, een prachtvrouw die ik 30, 29 en 28 jaar geleden heb leren kennen op het carnaval te Sparrenrijck. Samen hebben we twee fantastische dochters en gevieren wonen we na wat omzwervingen door Nederland al weer 14 jaar te Krimpen aan den IJssel.
In het dagelijks leven ben ik technisch adviseur – inspecteur bij een oliemaatschappij. In deze rol ben ik in een klein team verantwoordelijk dat de laad- en losplaatsen in een deel van Europa voldoen aan de wettelijke en aan de aanvullende eisen van mijn werkgever.
Ondanks dat ik al een jaar of 25 niet meer in Driebergen woon, is de band met ons dorp nog steeds groot. Natuurlijk doordat mijn moeder er woonachtig is, omdat onze beste vrienden er wonen, maar zeker ook door de Pink Panthers. Bij deze club en het rugbyspelletje ligt al ruim 25 jaar mijn hart, de Leuterie ken ik dan ook alsof ik hem zelf heb gebouwd.
Marc en Marleen ken ik al meer dan 40 jaar. Samen hebben we de lagere school doorlopen (Valkenheuvel), gezamenlijk hebben we de eerste polonaise gedaan (bij Jan Hoogstraten in het Paulushuis) en samen én met andere vrienden in Driebergen hebben we in al die jaren veel beleefd. Veel gelachen, veel plezier gehad, altijd hard gewerkt en af en toe ook verdriet gedeeld: Bloed, Zweet en Tranen.
